Hâfız ve Hâfızlık; Hâfîz (Arapça الحفيظ), Arapça’da “korumak, ezberlemek” anlamına gelen hıfz (حفظ) kökünden türemiş bir sıfattır ve “koruyan, ezberleyen” demektir.
İslam geleneğinde, Kur’an-ı Kerim’in tamamını ezbere bilen kişiye Hâfız denir.
Evet, başından sonuna kadar, tüm harf ve harekeleriyle Kuran-ı Kerim’i ezbere bilen Allah-u Teâla’nın şeçilmiş kulları;hâfızlar.
Dışarıdan bakılınca zor ve hatta imkansız görünebilir lâkin yapanlar bilir; Allah-u Teâla’nın mucize kabilinden yardımları ile bir kere besmele çekince, suyun ırmak boyu akıp gitmesi gibi, bir başlıyorsun, hiç bitmeyecek zannederken bakıyorsun ki son dersini okuyorsun.
Sonrasında ise Kuran-ı Kerim’den ezberleyecek yeni bir sayfanın daha olmaması, o çiğ (yeni) sayfa ezberlemenin verdiği hazzı bir daha yakalayamayacağını anlamanın hüznü kucaklıyor hâfızı.
Ve tabi en önemli kısmı buradan sora başlıyor:Hıfzı muhafaza etmek.
Kuvvetli bir has (tekrar) dönemiyle sağlamlaştırdıktan sonra devamlı tekrar etmek.
Bir hâfızın hayatı boyunca elinden ve dilinden en kıymetli kitabımız Kuran-ı Kerim’i düşürmemesinden daha doğal ne olabilir?
F.Özdemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder